In mijn voorgaande blog toon ik je een contrast tussen ware bezieling en pure verdienmodellen waarin je wordt misleidt en in dit blog ga ik je nog verder brengen naar wat ware verlichting nu daadwerkelijk is versus wat de spirituele wereld je allemaal wijsmaakt. Mijn pad leidt steeds verder naar het dieper en dieper losmaken van alle vormen van overtuigingen ook in het spirituele. Dit maakt mij niet minder "spiritueel" maar wel ontzettend nuchter en vrij. Er is maar een enkele manier om je los te maken uit alles waarin je je gevangen voelt en dat is een hele onpopulaire "mening" waar weinige in zullen volgen, vooral omdat weinige het maar zullen begrijpen. Ik zal je allicht triggeren, ongetwijfeld vele triggeren. En het lijkt of mij alles nog weinig kan schelen, maar je wordt volledig neutraal en vanuit het standpunt dat wij als mensen iedereen maar "moeten helpen" en "moeten redden". Dat is niet waar, je redt jezelf of je red niemand, want jij alleen kan dat zelf doen.
Over wat waarheid is of als waarheid wordt beschouwd,
daarover kan je urenlang discussieren nietwaar? Maar wat belangrijker is, is dat jij als persoon weet waar je ten diepste naar verlangt al dan niet de meeste weerstand op voelt. En juist daar mag je in gaan voor jezelf, want je ontkent liever dan dat je in een alles en niets omvattende leegte wil zitten, toch?
Iedereen is bang voor die leegte die komt na de alle angst te hebben doorzien, iedereen is bang voor het verlaten van zijn identiteit of "rol" en iedereen is bang voor een zinloos leven alsof als je in de leegte komt je leven totaal "niets" meer is. Maar je bent bang om goedkeuring te verliezen van je omgeving, je zekerheden en je leven. Die angst is je ego die lekker in je comfortzone wil verblijven, lekker niets veranderen en doodgaan in een staat waarin je feitelijk nooit vrij gekomen bent van "jezelf" liever gezegd je "ego" en alle rollen die het zichzelf heeft opgelegd om zich belangrijk te voelen.
Ik vond mezelf ook belangrijk en voelde het als mijn missie om mensen te teachen,
daarom blijf ik werken in de spirituele wereld. Maar op dit moment voelt alles voor mij ook als een lege huls, omdat ik eigenlijk mezelf geen enkele rol meer wil opdringen. Ik weet, dit is precies mijn aangewezen pad te gaan, juist omdat ik niets meer wil. Het klinkt paradoxaal, levenslang was een significant hoofddoel in mijn leven: verlichting bereiken. Ik ben er nog niet helemaal want ik heb nog wel wat zwaardere energie die ik eeuwig vast heb gehouden te laten gaan, maar ik weet nu dat het niets anders berust dan een bulk van overtuigingen wie ik dacht te moeten zijn.
Vanuit mijn beoefeningen van healing met de engelen ben ik ook een pad op geleid wat mij uiteindelijk brengt bij niets meer willen zijn, en ik vertel dit niet als een soort stelling, ik weet diep innerlijk dat het niets zijn mij meer levenswaarde zal tonen dan ieder ander doel dan ook ooit zal doen.
Mijn voorbijgane reddingsdrang en codependency (waar de meeste lichtwerkers mee kampen) zijn zo goed als in de kiem gesmoord, alle behoeftes laat ik los om er voor altijd op uit te komen dat ik niets meer wil doen. Ik heb geen ambities meer, dat klinkt saai en verlichting is ook heel saai en de werkelijkheid is, dat we niets hoeven na te streven, omdat we alles al hebben.
En dan?
Ik stip in mijn vorige blog al aan dat de "geluksindustrie" niets te maken heeft met spiritueel onderricht, het najagen van dromen, geld en zelfs je tweelingziel zijn allemaal dingen waar je niets voor hoeft na te jagen. Je hoeft niet meer te hebben, dat is hebzucht, hebzucht is precies wat deze wereld kapot maakt. Op hebzucht draait het hele deep state plan door je maag, het wordt je door de strot geboord omdat je angst hebt alles te verliezen en zij beloven je veiligheid en dat er voor je wordt gezorgd, alsof zij de grote macht zijn. Maar als je dit soort dingen doorziet, niet meer in alle drama en angsten meegaat van de wereld en deze ook niet meer hoeft te redden (alleen jezelf) dan is er ook eigenlijk niets meer aan. Mensen zijn bang voor saaiheid van de Samadhi, maar deze saaiheid en leegte is de meest ultieme ervaring die je kunt hebben. Leven in het hier en nu, waardoor je de wonderen van de wereld weer gaat zien. Geen haast meer, niks moeten, wat je nodig hebt valt in je schoot, alles loopt gesmeerd omdat je er geen gedoe meer van maakt. Niets is bevrijdender dan deze leegte gaan ervaren, deze leegte is de liefde die je zoekt.
Hoe zit het dan met tweelingzielen? de liefde? God?
Ik begrijp nu, wat ik al een tijdje begrijp. Het principe niets nodig hebben is gestoeld op het principe van de altijd aanwezigheid van .. noem het God, Universum. We hoeven niets te doen, alleen hebben we zoveel filters van overtuigingen in onszelf opgebouwd ook spiritueel gezien die ons niet de rust brengen die we zoeken maar ons toch nog altijd hard laten werken in dualiteit. Alles waar dualiteit in aanwezig is en of dat nu engelen versus demonen zijn, of jouw gedachten versus je hart, oorlog en vrede, is allemaal programmering. Dit "eeuwige gevecht" wat je overal terugziet en het aantrekken en afstoten van relaties, mensen, je tweelingziel, de hele mikmak is gestoeld in dualiteit. Maar de dualiteit is een filter waarin we blijven vechten tot in de eeuwigheid, met onszelf en met elkaar. Vinden we de bron van dat gevecht, onze rollen en conditioneringen en zijn we bereid deze los te laten? dan gaan we gewoon door een heel smerig en pijnlijk proces, wat uiteindelijk wel die ultieme rust brengt. Dit is wat de meeste uit de weg gaan, en daarom nooit verlicht worden. Het is die goeroe die zich heeft laten verleiden zichzelf goeroe te noemen, het is die organisatie die duizenden euro's vraagt voor teachings die je niet nodig hebt, het is diegene die aanzien verwerft boven zichzelf. Kijk en je ziet overal.
Mij kan dit eerlijk gezegd op dit moment mijn reet roesten, of dit een bedrijf wordt of niet. Want het gaat mij daar nu eerlijk gezegd niet meer om, ik vind het gedoe.
Ik was vanuit mijn ego een enorm ambitieus iemand die inderdaad dit aanzien ook hoog op mijn lijstje had staan, in de paardenwereld als instructeur, ofwel als spiritueel teacher. Ik ben van oorsprong "lui" aangelegd, niet als iets negatiefs, maar als ik aan mijn werkelijke behoeftes voorzien wordt want voornamelijk berust in die rust in mijzelf. Dan zou ik niet weten waarom ik dit nog zou doen? Omdat het mijn zielenmissie is? is dat echt een legitieme reden? zoals ik eerder al heb gezegd, het is meestal iets wat je eigenlijk niet wilt weten. Laat mij je ontnuchteren, je hoeft niets, echt niet. Alles wat we denken dat we moeten hebben we onszelf ofwel door anderen laten aanpraten al dan niet hebben we onszelf aangepraat. Geeft dat niet enorme rust?
Alles is geconditioneerd tot een reeks overtuigingen om ons te laten streven naar zingeving, maar als je verlichting zoekt, komt zingeving pas op de laatste plaats. Zingeving is niet het juiste woord, ook niet de ambitie daarvan. Zingeving zoeken is een ego wat bang is voor de leegte en de diepte, het is niet nodig, niets is nodig. Niets is nodig.
Worden we dan allemaal luie donders?
Nee, natuurlijk niet. Maar we mogen ons wel eerst realiseren dat niets er toe doet, we hoeven niets te zoeken en niets te vinden omdat alles er al is.
Maar omdat we niet meer luisteren, kunnen we niet meer horen wat onze diepste fluisteringen zijn. En die zijn eenvoudig, simpel en heel onpopulair. Niemand verkoopt de eenvoud van het hier en nu, niemand verkoopt het huidige moment, want dat is niet te koop. Die volledige berusting zal je nergens kunnen kopen, men zal je kunnen coachen en leiden naar een pad van meer inzicht en ontwikkelingen waardoor je puzzelstukjes in elkaar vallen, maar ook deze programmeringen dienen geldzakken. Je kunt er iets aan hebben, maar je kunt verlichting nu eenmaal ook niet kopen. Het vrij worden van elke overtuiging is in kern wat het is. Je kunt healen, jezelf opschonen, blijven vechten tegen je eigen duisternis, maar ook daar wordt je dood en doodmoe van, en bovendien obessief. Je kunt het blijven zoeken bij vele teachers en goeroe's , je in de schulden werken voor een duur programma, maar het enige programma wat hier draait is dat van jou. Je hebt dat niet nodig, alleen maar het feit dat je ziet in welke overtuigingen jij je hele leven al gevangen zit. En ga daar maar doorheen, duik erin, ervaar het, bekijk het.
Als we leeg zijn en weer helder kunnen zien, gaat de wereld open waarin alles mogelijk is. Je zult vrijheid ervaren, echte vrijheid. Daarin kan je gewoonweg gaan doen wat je leuk vindt, nieuwe dingen leren, muziekinstrumenten leren bespelen, vrijwilligerswerk doen, een bedrijf starten, een camper kopen of een hutje op de hei. Dat maakt niet meer uit, je zult je niet meer schuldig voelen om je keuzes die de wereld je aanpraat dat je die niet mag maken. Maar deze egocentrische vorm van losmaken is het enige wat de rust brengt die ieder mens in wezen zoekt. Dit is nodig om weer te weten wie jij bent en niets dient de wereld meer dan dat. Zeker op dit moment en het is niet erg dat niemand dat begrijpt in je omgeving, zij zijn niet wie jij bent op dit moment. Punt.
De essentie
Dit is de essentie, de ultieme vrijheid, het padloze pad, het niets, het alles, de leegte. Geen mystieke ervaring waarin je tegen je demonen blijft vechten, maar waarin je jezelf volledig neemt zoals je bent. Dat betekend dat je de duisternis integreert, eigen maakt, en alle dogma's vergeet, alles wat je ooit geleerd of verteld is vergeet. Dit betekend geen onethisch gedrag vertonen en goedkeuring voor roekeloosheid, maar een oprecht, rauwe IK die gewoon leeft en aanwezig is in het leven. En met aanwezigheid bedoel ik simpelweg dat je ongefilterd, echt jezelf bent. Maar weinig mensen zijn het, iedereen verteld het, maar niet iedereen belichaamd zijn pure zelf. En het is saai om je "doelen" op te geven, maar al deze doelen zijn "illusies"die je in een schijngeluk brengen en houden. Geluk is wat het niets meer dragen met zich meebrengt, simpelweg omdat je alles van een afstandje nuchter kunt bezien voor wat het is. Een bloem wordt gewoon een bloem, een ander mens een ander mens, je bent ook niet meer gehecht aan dat andere mens of aan wat je morgen gaat doen. Het maakt niet meer uit.
Klinkt dit je nu als muziek in de oren? dan ben je hier op het juiste moment gearriveerd. Je vindt de rust in jezelf, waar je geest gekalmeerd is. Verlichting valt niet te forceren en oja het is tevens de staat die je nodig hebt voor je hereniging met je tweelingziel, omdat het automatisch betekend dat alles voor jou simpelweg al in harmonie is. Dit even voor wie dit nu wil horen. Omdat het allemaal hetzelfde is en ontwaking is keihard en je wordt aan alle kanten misleid, het enige wat je hoeft te doen is het ervaren van je niets, je leegte. Meditatie en/of transcedente meditaties zijn prima tools.
Door gewaar te worden overstijg je ook dingen als karma en strijd en alles wat maar in de dualiteit berust, door gewaar te worden laat je alle overtuigingen los en die gooi je overboord. Daar ben je misschien een tijdje mee bezig, maar daarna ben je vrij.
Daarvoor heb je geen spirituele sektes nodig, geen dure leringen en opleidingen. Zelfs de mystieke healing niet, ook al wordt overal beweerd van wel, het kan wel ondersteunen met de juiste intenties. Maar ook dit hoeft niet.
Wees jezelf en gewaar van ieder moment, vernietig elke overtuiging waarin je leeft en je zult vrij zijn.
En kijk Samadhi, de beste film ooit gemaakt. Hier onderaan.
© Nuria
En ja de masterclass: Uitlijnen met je zielenmissie' gaat gewoon door.
Reactie plaatsen
Reacties